سینوزیت

سینوزیت به عفونت چرکی سینوس گفته می شود.سینوس ها حفره هایی در دور بینی هستند.بعضی از این سینوسها مانند سینوس فک فوقانی در بدو تولد موجودند ولی بعضی دیگر مانند سینوس پیشانی از هفت سالگی شروع به رشد می کنند و تا دوره جوانی بطور کامل هوادار می گردند.این سینوس ها با یک مجرای باریک 3-1 میلی متری به فضای بینی باز می شوند بنابرین التهاب مخاط بینی می تواند باعث بسته شدن این مجرا گردد.شایعترین علل مساعد کننده سینوزیت، سرماخورده گی و رینیت آلرژیک می باشد.التهاب و تورم ثانویه به این بیماری ها با انسداد مجرا باعث  احتباص ترشحات سینوسی و تجمع میکربی شده و عفونت سینوس را موجب می شوند.سایر علل مساعد کننده شامل اختلالات ایمنی ، سیستیک فیبروزیس  ،لوله گذاری داخل تراشه ،گذاشتن لوله معده و .. می باشند.

علائم بالینی:

شایعترین علائم شامل ترشحات یک یا دوطرفه چرکی بینی ، گرفتگی بینی وسرفه های عمدتا  شبانه می باشد.علائم دیگر می تواند شامل بوی بد دهان، درد و حساسیت وگها تورم صورت  و سردرد باشد. سینوزیت می تواند آغازگر حملات آسم باشد.

تشخیص:

 تشخیص عمدتا براساس شرح حال بالینی و معاینه می باشد ولی رادیولوژی ساده و با حساسیت بیشتر سی تی اسکن کمک کننده خواهد بود .البته یافته های رادیولوژیک  نمی تواند عفونت و آلرژی را از هم تفکیک کند و از طرف دیگر نرمال بودن کلیشه رادیولوژی سینوزیت را رد نخواهد کرد.

درمان:

اساس درمان بر اساس آنتی بیوتیک می باشد و ردیف اول آن آموکسی سیلین است. طول مدت درمان دو تا سه هفته و یا یک هفته پس از برطرف شدن علائم است.

باید توجه کرد که شستشوی بینی با آب نمک  (برای شستن ترشحات) ، استفاده از اسپری های بینی کورتون دار (برای کاهش التهاب در آلرژی) و قابض های مخاطی مانند شربت سودوافدرین (برای کاستن از تورم مخاطی و باز کردن مجاری سینوس ها) به عنوان درمان های تکمیلی کاریرد دارند.

باید توجه کرد که در موارد حاد ،عدم درمان مناسب سینوزیت و یا تأخیر در درمان آن می تواند باعث عفونت استخوان جمجمه، آبسه های مغزی و سایر عفونتهای جدی ناحیه سر گردد.